همین یه نفر !

ﺣﺘﯽ ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﻣﺮﺩﻣﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﺷﻬﺮ ﺷﻠﻮﻍ ﯾﮏ ﻧﻔﺮ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻔﻬﻤﺪ ﮐﺎﻓﯿﺴﺖ!!

ادمی را ادمیت لازم است.

ادمی را ادمیت لازم است.

عود راگر بونباشد،«هیزم» است!!!... 

همه چیز زیر سر من است !

سرم را روی شانه ات بگذار

تا همه بدانند

” همه چیز ”

زیر سر من است 

دلم یک من می خواهد !

دلم یک من می خواهد

 چمدانش را ببندد 

برود ... 

به قیامت اتصالی ...

همه عمر در فراقت 

بگذشت و سهل باشد

اگر احتمال دارد

 به قیامت اتصالی ...

سعدی

چه درونم تنهاست ...

ابرى نیست

بادى نیست

مى نشینم لب حوض

گردش ماهى ها، روشنى، من، گل، آب

پاکى خوشه زیست

مادرم ریحان می چیند

نان و ریحان و پنیر، آسمانى بى ابر، اطلسى هایى تر

رستگارى نزدیک

لاى گل هاى حیاط

نور در کاسه مس، چه نوازش ها مى ریزد!

نردبان از سر دیوار بلند، صبح را روى زمین مى آرد

پشت لبخندى پنهان هر چیز

روزنى دارد دیوار زمان، که از آن، چهره من پیداست

چیزهایى هست، که نمى دانم

مى دانم، سبزه اى را بکنم خواهم مرد

مى روم بالا تا اوج، من پر از بال و پرم

راه مى بینم در ظلمت، من پر از فانوسم

من پر از نورم و شن 

و پر از دار و درخت

پرم از راه، از پل، از رود، از موج

پرم از سایه برگى در آب

چه درونم تنهاست

چه درونم تنهاست...

سهراب سپهری

عشــــق جگـــــر میخواهد ...

عشـــق یـک سیــنه .....و خروار صفت میخواهد 

بچـــه بازیســـت مگـــر؟ عشــــق جگـــــر میخواهد 

چه دردیست در میان جمع بودن ...

چه دردیست در میان جمع بودن

ولى در گوشـه اى تنهـا نشستـن 

گل میان بازوان خار باشد بهتر است

در کنارم در امانی از گزند روزگار

گل میان بازوان خار باشد بهتر است

نرم نرمک می رسد اینک بهار ...

نرم نرمک می رسد اینک بهار ...

خوش به حال روزگار ...

سال 1393 هم با تمام تلخی ها وشیرینی هایی که داشت داره به پایان میرسه ...

امیدوارم در سال جدیدی که پیش رو دارین به خواسته و آرزوهاتون برسید ...

سالی سرشار از موفقیت و لبریز از شادی رو برای همتون آرزو میکنم ♥

دعوتتون میکنم به مطالعه این نوشته ی زیبا از جناب فریدون مشیری 

بوی باران، بوی سبزه، بوی خاک

شاخه‌های شسته، باران خورده، پاک

آسمان آبی و ابر سپید

برگهای سبز بید

عطر نرگس، رقص باد

نغمه شوق پرستوهای شاد

خلوت گرم کبوترهای مست

نرم نرمک می رسد اینک بهار

 

خوش به حال روزگار

خوش به حال چشمه ‌ها و دشتها

خوش به حال دانه‌ها و سبزه‌ها

خوش به حال غنچه‌های نیمه‌باز

خوش به حال دختر میخک که می خندد به ناز

خوش به حال جام لبریز از شراب

خوش به حال آفتاب

ای دل من گرچه در این روزگار

جامه رنگین نمی‌ پوشی به کام

باده رنگین نمی ‌بینی به جام

نقل و سبزه در میان سفره نیست

جامت از آن می که می ‌باید تهی است

ای دریغ از تو اگر چون گل نرقصی با نسیم

ای دریغ از من اگر مستم نسازد آفتاب

ای دریغ از ما اگر کامی نگیریم از بهار

گر نکوبی شیشه غم را به سنگ

هفت رنگش می‌شود هفتاد رنگ